تمام مزرعه را متر سک ها خوردند....

بیچاره،کلاغ ها....

که زیر بار تهمت سیاه شدند....

بــﮧ دعــانــویــس گــفـتـم

جــورے بـنـویــس ڪــﮧ

פــتـمــاً بـیـایــد . . .

نــﮧ او پــرســیـد چــﮧ ڪـسـے ،

نــﮧ مــטּ گـفـتـم مـــرگ . . . (!)

بـَـس است روُیا و ڪــابوس دیگــَـر

مَـלּ ڪـَـمے حَـقیقـَت میخـواهَـم . . .

چقدر تـِـڪـیـﮧ ڪنـَم بــِﮧ ایـלּ چـَـند خـَـط چـَـرند؟

در گینـِـس ثــَبتـَـم ڪنید !

مـَـלּ ثابت ڪـردم جاذبـﮧ ڪار نـِمےڪـنـَد

نــیُوتُون میبینــے !؟

مـَלּ بــِﮧ تـَـنهـایے آسِـمانـَـم را بـﮧ زمـیـלּ ڪـِشانده اَم...!

آسمان؟
تو چگونه می باری که صاف می شوی؟
راستش...
من هر چقدر که می بارم
باز هم
ابری ام...!

خــــدایـــــا 

مـــــے شــــــود بـــاران بــــبــارد . . . ؟

ایــــن بــــــغـــض

بــــــه تــــنـــهــایــے . . .

از گـــلـویــم 

پـــایـــیــن

 نـــمے رود...

فصل ها عوض مے شوند ؛

جاے آلو را خرمالو مے گیرد . . .

اما جاے دلتنگے را 

فقط دلتنگے

خدایا این روزها كمی مرا تلاوت كن

شاید ختم شد

جزء هزارم دلتنگی ام...

مرگ را دوست دارم زیرا مرا از درد ها دور می سازد.

در زندگی زخم هایی هست که مثل خوره روح را در انزوا میخورد و میتراشد