اثر انگشت او روی چاقوییست که در سینه ام فرو رفته
به طول تاریخ قربانی ها گرفته.
چه قاتل سنگدلیست
این...
سرنوشت.

سلام دوستان

من دچار یک معضلی شدم که در عین آزاردهنده بودن خیلی جالبه و گاهی باعث میشه خندم بگیره!و فکر بیفتم اینجا رو  ببندم
حالم شبیه یه چیزی تو مایه های اون گفتار معروف صادق هدایته که گفته:

« دیشب که نمی دانستم برای کدام یک از دردهایم گریه کنم ، کلی خندیدم! »

نمی دانیم چه فلسفه ایست
که ما همه بی عزیز مانده ایم
ما فقط کاشفان دروازه های بسته ایم
نه ناجی هستیم نه ناجی داریم
عزیزان همه، پشت همین دروازه ها خوابیده اند
خواب خدا و آینه و انگور می بینند
و ما خسته از فریاد نامشان
روی گردانده به کوچه و خیابان و خانه های تاریکمان
به دلمردگان، به شهر مردگانمان
شهر ما غمگین است

شهر ما غمگین است
آدمیانش یا که غمی دارند از آن دیگری
یا دلمردگانند که می پیمایند خیابان ها
در جستجوی طعمه ای دیگر
زنده ی غم خورده ای دیگر
ما از تبار خیال پردازان دیروز این شهریم
آنان که غریبانه محکومند
به شکست های امروز
به غم های ناشمرده ی فردا
به مرگ بدون شک آینده ای قریب

این همه ستاره هست در آسمان 

                              و                               

                     نیستم هیچ ،                       

                                  مالک هیچ یک  !!!                                   

حرمت سکوتم را ،

          به رهایی فریاد ،         

                              نخواهم فروخت ... !!                        

به طمع آن میوه ی ممنوعه ،

              به زمین نیاز ،            

                              تبعید شدم !!                           

خدایا !!

  می شود نقشم را ،

                در این تراژدی زندگی ،            

                              کس دیگری بازی کند ؟؟!!                          

        من خسته ام ،      

                   استعفا می دهم !!                   

                                مرا به همان جهنم ات ببر !!                              

نیست آیا کسی ،

                 خستگی هایم را ،              

                                     لیوان آبی دهد ... ؟؟؟ !!!                           

امشب ،

                                  ارتفاعی بلند را هوس کرده ام  ،                                   

                                                 بسته هایی از کدوئین ،                                                     

                                       یا  تیغی از حمام حتی !!!                                                         

         و کمی جرعت  ،          

                              برای بازیه این هوس !!                              

لحظه هایم خاص شده اند .... !!

      گویی ،           

                 رخداد حادثه ای را انتظار می کشند .... !!!              

   روزی نه چندان دور ،

            بر سنگی خاکستری ،       

                                       مرا خواهند شست !!!                                

    و همچنان که لباسی سپید را بر تن ام می کنند ،

                               به گودالی سیاه هم ، می سپارن ام !!                           

                                                    خواهشم این است تنها ،                                                  

                                                   آن لحظه ، در کنارم نباشید!!!                                                                         

     سانس زندگی دیگه تمام شد !!

            چراغ های تنهایی را روشن کردند ....

                        صندلی بودن را  ،                 

                                                ترک باید کرد ....                                        

وقتی که خدا هم ،

    حضوری ساکن است ،   

            دلم شیطانی شرور را می طلبد !!!          

سکوت قاصدک ها را ،

                    به قارقار  کلاغان سیاه پوش نفروشید !!                    

قاصدکتان را صدایی بزنید !!

                             بی شک پاسخ  اش را خواهید شنید  !!